Η απόρριψη του εμπορικού σήματος «Turkaegean» από την Ευρωπαϊκή Ένωση (C58927, 10/01/25) και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια σημαντική νίκη για την Ελλάδα. Όχι μόνο γιατί προστατεύεται η ταυτότητα του Αιγαίου, αλλά γιατί καταφέρνει να αποδομήσει ένα αφήγημα που η Τουρκία προσπαθεί εδώ και καιρό να επιβάλει στη διεθνή σκηνή: ότι το Αιγαίο είναι και «τουρκικό».
Ωστόσο, μέσα από αυτή την επιτυχία αναδεικνύονται και κάποια σοβαρά ζητήματα που δεν σχετίζονται μόνο με τη διεθνή πολιτική, αλλά και με το πώς αντιλαμβανόμαστε τον πατριωτισμό στο εσωτερικό μας.
Τι Κρύβεται Πίσω από το «Turkaegean»
Η απόπειρα κατοχύρωσης του όρου «Turkaegean» δεν ήταν απλή σύμπτωση ή κάποιο διαφημιστικό τέχνασμα. Ήταν μια καλά υπολογισμένη κίνηση στο πλαίσιο της στρατηγικής της «ήπιας ισχύος» που εφαρμόζει η Τουρκία. Επιδιώκει, δηλαδή, να επηρεάσει την αντίληψη της διεθνούς κοινής γνώμης, χτίζοντας σιγά-σιγά μια αφήγηση ότι η παρουσία της στο Αιγαίο είναι φυσική και ιστορική.
Και ας ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι αυτό δεν ισχύει.
Η ελληνική απάντηση, ευτυχώς, μέσω του τότε υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνι Γεωργιάδη, ήταν άμεση και αποτελεσματική. Υπήρξε συντονισμός, σοβαρότητα και σωστή χρήση των διεθνών κανόνων για να αποτραπεί η κατοχύρωση αυτού του όρου.
Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσει αυτή η υπόθεση με έναν ξεκάθαρο θρίαμβο για τη χώρα μας.
Πατριωτισμός ή Πατριδοκαπηλία;
Όμως, εδώ έρχεται το δύσκολο κομμάτι της συζήτησης: πώς διαχειριζόμαστε τέτοιες επιτυχίες και τι συμπεράσματα βγάζουμε από αυτές. Σε κάθε εθνική υπόθεση, δυστυχώς, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που, αντί να στηρίξει την εθνική προσπάθεια με σοβαρότητα, προτιμά τις υπερβολές, τις συνωμοσιολογίες και την εκμετάλλευση του θέματος για προσωπική προβολή. Αυτοί οι «έμποροι πατριωτισμού», όπως τους αποκαλούν πολλοί, είναι το ίδιο επικίνδυνοι όσο και η προπαγάνδα της άλλης πλευράς.
Συχνά, είτε σκόπιμα είτε από άγνοια, υιοθετούν την ατζέντα της Τουρκίας, απλά και μόνο για να καταγγείλουν το ελληνικό κράτος και την κυβέρνηση ότι «αφήνει τα εθνικά θέματα στην τύχη τους». Δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και διχόνοιας, αντί να ενισχύουν το συλλογικό αίσθημα εμπιστοσύνης και ενότητας.
Η Σοβαρότητα Κερδίζει Πάντα
Η υπόθεση «Turkaegean» μας δείχνει ξεκάθαρα ότι ο πατριωτισμός δεν χρειάζεται φωνές, ούτε θεατρινισμούς. Χρειάζεται σχέδιο, τεκμηρίωση και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Όταν η Ελλάδα κινητοποιήθηκε με τον σωστό τρόπο, πέτυχε αυτό που έμοιαζε δύσκολο: να αποτρέψει μια επικοινωνιακή «κλεψιά» της ιστορίας του Αιγαίου.
Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να κρατήσουμε. Ότι οι εθνικές μάχες δεν κερδίζονται με πόλωση και συνθήματα, αλλά με ουσιαστικές κινήσεις. Η υπερβολή και η πατριδοκαπηλία μπορεί να φαίνονται εντυπωσιακές για λίγο, αλλά στο τέλος μόνο ζημιά κάνουν, γιατί αποδυναμώνουν το σοβαρό πατριωτικό αίσθημα με κραυγές και διχασμό.
Η Ιστορική Αλήθεια Δεν Έχει Ανάγκη Από Υπερβολές
Η προστασία της ιστορίας και της πολιτιστικής μας ταυτότητας είναι έργο όλων μας. Δεν χρειάζεται να το κάνουμε πιο δραματικό απ’ ό,τι είναι, ούτε να βλέπουμε παντού προδότες και επικείμενες καταστροφές. Η Ελλάδα απέδειξε ότι μπορεί να υπερασπιστεί την ιστορία της και το δίκιο της όταν λειτουργεί με ομοψυχία, επαγγελματισμό και αυτοπεποίθηση.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, την υπερβολή και την καχυποψία στην άκρη. Το «Turkaegean» ήταν μια μικρή μάχη μέσα σε μια μεγάλη ιστορική διαδρομή, και την κερδίσαμε με τα σωστά μέσα. Ας συνεχίσουμε έτσι – με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και πίστη στις δυνάμεις μας. Το Αιγαίο δεν χρειάζεται υπερβολές για να το προστατεύσουμε. Χρειάζεται να το σεβαστούμε και να το υπερασπιζόμαστε με σοβαρότητα, όπως ακριβώς του αξίζει.
του Δημήτρη Κουτσούκου
